Kehail Şiiri - Sefa Tülek

neden?
o kehail gözlerini kaçırırsın gözlerimden,
yoksa,
gözlerimde bir sorun mu var?
bir hastalık mı?
ama mı olmuş gözlerim uğruna?
keskin aşk körü mü olmuşum haberim olmadan...
amaları küçük görürüm sanma asla,
İslamın ikinci müezzinide bir amaydı bunu sakın,
unutma

hatırla keskin aşk
sen bunlara bezm-i alem yurdunda
misakta ruhunla bela demiştin,
Abdullah bin Ümmi Mektum u hatırla
hani Allah peygamberine sitem etmişti ya
Abdullah için,
gözleri amaydı belki göremiyordu beşeriyeti,
insanlığın göremediğini bildirmişti bize
Aşk-ı Muhammedi tam anlamıyla yaşattı
o koskoca kalbinde,
onun gönlü Aşk-ı ilahiye vaka idi,

işte o gözlerin aşka baktığı gibi
baksana bana,
kenetlesene gözlerini gözlerime,
çok şey mi istiyorum senden?
hani görmesek de duyarız olur ya,
uzay mekiğinin uzay istasyonuna kenetlendiği gibi,
yeni doğan bir bebeğin annesine bağlandığı gibi
bağlan bana,
ben sana öyle bağlandım ki keskin aşkım
dilim sürekli adın
keskin aşk tesbihatı çekiyorum namaz
tesbihatını bitirince,

namazdan sonra birde secdeye kapanıyorum,
Adınla Allaha yalvarıp istiyorum seni,
nasibim olsun ya Rabbim diye
ruhlar aleminde ruhlarımızın bir ruha bağlanmasını
umarak yaşıyorum,
hiç kalkasım gelmiyor secdeden
öyle bir ağlamak geliyor ki içimden
ağlamaya başlıyorum,
sanki odayı dolduruyorum gözyaşlarıyla...

uzak ellere gidesim var keskin aşkım
uzak diyarlara gitmeye mecburum birazda,
ama,
sensizliğe dayanabilir miyim diye düşünüyorum?
keskin aşkım...