Kefle Şiiri - Burhan İşiyok

Ve kefle kefle gittiler,
Bir buğday gibi serpildiler,
Dünyanın dört bir yanına.
Kimi yollarda yitirdi düşlerini,
Kimi yitik ve sürgün.

Loğ taşı toprak damlarda kaldı,
Şimdi kapısı, menteşesi paslı,
Çengeli, anahtarı bozuk, kapıları harabe evler,
Bir de avluların ortasındaki tulumbalarda izleri kaldı.
Hadatlarda, duvarlarda, demirde, sobada, altın gümüş işlemelerinde el izleri kaldı.
Bir de kulağımızda hep çınlayan, pariluyis(günaydın)
Ve parirgun(İyi akşamlar) dilekleri kaldı.
Bir de maléz, mastava, patile, hedik çoktan yemeklerinin yadı
Duvarcı ustası Tumas dayısıyla,
Amele Sarkisiyle, demirci Haçosuyla, dokumacı Estedur dayısıyla,
Kuyumcu Haçosuyla, çulcu Dikranıyla gittiler kefle kefle.