Kefillik Şiiri - Kemal Tekir

Kefil oldum,iki tanıdığıma,
Pişman ettiler beni doğduğuma,
Birincisi parayı,aldı,kaçtı,
Borçları bana yıktı.

Paralar uçtu havaya,
Ödemesi düştü bana,
Gece,gündüz lanet okudum ona,
Okurum,ömrüm boyunca.

Dilerim ölemez,sürünür,durur,
Başını taşlardan,taşlara vurur,
Kaza,bela,eksik olmasın ondan,
Detr eksik olmasın başından.

İkincisi,öce insaflı davrandı,
Borçlarını,ödemeye çalıştı,
Esnaflıkta işi,girince zora,
Başladı o da,dansöz gibi kıvırmaya.

İşyerini devretti,başkasına,
Adresini de değiştirdi sonra,
Tebligatlar geliyor,şimdi bana,
Eşyalarımı da bağladı icra.

Kefillik yüzünden,karardı Dünyam,
Zehir oldu bana,yediğim lokmam,
Cehenneme döndü inanın yaşam,
Dağılacaktı nerdeyse yuvam.

Çektiklerim,ibret olsun herkese,
Kefil olmasın hiç,kimse kimseye.
Buza bile olsa,atmayın imza,
Kefillik insanın başına bela.

Avukatlar,borçluyu aramazlar,
Bazıları borçluyu korumaya çalışırlar,
Onlar işin kolayına kaçarlar,
Nasıl olsa elde hazır kefil var.

İcrayı alır da avukat yanına,
Dayanır ansızın kefilin kapısına.
Neden borçluyu bulmuyorsun dersen avukata,
Kefil olurken iyi düşünseydin der sana.

Ne şeytanı gör,ne salavat getir,
Kefil ol diyeni,nazikçe çevir.
Korkulu düş görmektense,
Uyanık kalmak iyidir.