Bitmek bilmeyen katran karası geceler,
Ruhuma akıttığın o zamansız acıyı heceler.
“Mihrimah”ın kalbinde taht kuran gözler,
Yüreğime dokunduğun o sessiz figanı heceler.
Yaradılışın evvelinde göğe kalem düşüren sözler,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta