Ey yâr!
Aşk gömleğini giydiğimden beri
Kefensiz duyguların düşmüş olduğu
Bir cemredir içim
İçimde belirir hıçkırıklar
Hayalin süzülürken üzerimden
Gurbet sokulur yüreğimin derinliklerine
Gözyaşlarım yürüyor yanağına doğru
Sevdamın, sevdamızın
Gönlümün sokakları bir mezar görüntüsünde
Dokunduğum her dal, düşüyor gövdesinden
Yaprakları sararmış çiçeklerinin
Kurtuluşu arıyorlar dikenlerin arasından
Bir beklentidir geleceğine sevdam
Dudağından kalan
Lakin yoruldum
Uykulardan, kâbuslarla doğrulmaktan
Ben bu dünyanın yabancısıyım artık
İşte sonu öykümüzün
Bu son sevgi halkasıdır günümüzün.
Kayıt Tarihi : 23.2.2007 19:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!