Kefenleyin Beni Gideyim Gayri

Ah neyleyeyim bende düştüm bir derde
Silin gözlerimi gideyim gayri
Daha ki düşmeden kötü ellere
Kefenleyin beni gideyim gayri

Ah ettikçe kara bağrım tutuşur
Derdim kederimle durmaz yarışır
Bir dostu çağırsam hepsi kaçışır
Yalnız bırakında öleyim gayri

Garip sazım sen çal benim derdimi
Silen bulunmuyor gözüm selini
Benden başkasına bir tek telini
Tın ettirmem dede bileyim gayri

Doğruluk bulunmaz denen sözlerde
Bir acayiplik var gülen gözlerde
Yirminci asrın genci içinde
Kaybettim kendimi bulayım gayri

Kul kulluğun bilmez olmuş dünyada
Herkes abdal, olmuş diyar gezende
Âşık Şahmedi’mi biraz bilende
Selamını salda alayım gayri...