Kefenle Nefesimi Şiiri - Galip Sinecikli

dokunma sakın kirpiklerime
gözümün yaşı değil onlara bulaşan
özümün ağısı
dudakların yanar

bu gidiş hiçbir gidiş gibi değil ey sevgili
sanki
ardında bir gönderenin yokmuş gibi bakıyor gözlerin
sanki
ezip geçerken bakmadığın çimenler misali
bırakıyorsun beni ardında
döneceksin umudunu serpip içime gidiyorsun
ama bu gidiş hiçbir gidiş gibi değil ey sevgili

yarım yamalak veda sözleri dudaklarının kıvrımlarında asılı
kelimeler birer buzdan bıçak sanki yüreğime saplanan
cümlelerin bir araya gelince anlamsızlık oluyor
ama döneceğim diyorsun
bu gidiş hiçbir gidiş gibi değil ey sevgili
hiçbir gidiş gibi değil
sen beni düşlere bırakıyorsun

susuyorum sana sevgili
sadece sana susuyorum
kana kana içmek istiyorum
ama sen bana akmıyorsun ben sadece susuyorum
gidiyorsun demek
ve döneceğim diyerek gidiyorsun
ama bu gidişin o gidişler gibi değil sevgili
bu gidişin o gidişler gibi değil
bunu ben biliyorum
sen biliyorsun
ve bildiğimi bile bile gidiyorsun
bana bir demet beyaz frezya sunuyorsun giderken
yani diyorsun ki umudunu yitirme
öylemi sevgili
yani diyorsun ki umudun olsun döneceğime dair
dönmesem de umudun olsun diyorsun öylemi
oysa bir demet beyaz kır çiçeği vefanı gösterirdi sevgili
yani vefalıyım
bekle beni diyebilirdim
ama demiyorsun ve gidiyorsun
bu gidişin hiçbir gidiş gibi değil sevgili
dönmeyeceksin
bunu ben biliyorum
bildiğimi sen biliyorsun
ve gidiyorsun

bana bir tek beyaz frezyalar ile bıraktığın
umutlu bir veda kalıyor
ve gidiyorsun
ve bu gidişin hiçbir gidişe benzemiyor sevgili
hiçbir gidişe benzemiyor
bunu sen biliyorsun
bunu ben biliyorum
ve sen benim bildiğimi bile bile gidiyorsun

yolun ve yolların açık olsun sevgili
bir gün dönersen eğer
sun yüzüme bir yudumluk buseni
ve için rahat kefenle nefesimi.