Kefeninin Yan Cebi Şiiri - Zafer Yılmaz

İnsanlık tarihi kurulalı beri
Öncekilerin geçmesi için ne hissettiysen
Sana sıra gelene kadar,
Sonrakilerin gelmesi içinde aynısını hissedeceksin
Mahşere kadar.
Başkaları için işleyen zaman
Durmuş saat için işlemez,
Ta ki yeniden kurulana dek
İlk kurulduğu gibi…

Peki,
Kim koyar ölünün kefeninin içine üç kuruş.
Madem parayı götüremiyor,
Kâbe’nin örtüsünden bir parça koymak niye?
Çünkü oda satılıyor-alınıyor parayla
Falan kişinin dükkanında.
Ne tesadüf, traji-komik
Cennetin tapusunu da satmış birileri
Para karşılığında…

Sınav bittikten sonra kazanmaya çalışmak
Adaletten kopmuş toplumlarda sonuç getirir.
Adil ve tek hakimi olan o gün
Zerre kadar iyiliğinde, kötülüğünde
Artıp eksilmeyen karşılığı vardır…
Amenna…

Âdem’e, İbrahim’e, Musa’ya, İsa’ya…
Muhammed’e gelen aynı kandilden süzülen ışık iken
Bazıları rüyalarında
Bunların hepsine aykırı,
Sadece kendi lehlerine emirlerle
Çıkıyor karşımıza.
Vay be!

Bu iş çocuk oyuncağı değil beyler
Hayat-memat meselesi…
Başkasının hayatına pusu kurmak
Şeytanın yoluydu.
Oysa
Bize verilen görev
Kendimizi ve ulaştıklarımızı
Ateş çukurundan kurtarmaktı.
Ateş çukuruna çekmek değil…