Dünya, dünya dedikleri
Hep kalacak sevdikleri
Altı yüz yıl yaşayan bile,
Dikmediler gökdelenleri.
Onlarda çalıştılar, kazandılar
Fakat; hak davada harcadılar
Kimi dedi, bana Resul yeter
Çor, çocuk için çalışmadılar
Hatice annemin kervanları vardı.
Devesini, malını sayamazlardı.
Sevgili nebi ile evlenince annem,
Duydunuz; öldüğünde nesi vardı.
Ey efendimin, ahir zaman ümmeti,
Tabiî ki çalışmakta ibadettir.
Kefenin cebi yok, biliriz o serveti,
Karun da götüremedi, bize ibrettir.
Şair derki;
Muhakkak çalış, çabala, kazan,
Serveti hak yolunda da harcan,
Malın hamalı olur, korsan evlada.
Bil ki seni; Koyduğun değil,
Verdiğindir kurtaracak olan.
Kayıt Tarihi : 8.10.2011 19:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirimi, allah hidayet etsin; tamamen dünya için çalışan, baktığımda allahtan haberi yok, habibinden haberi yok, mallarının hamalı olup kendini yıpratan, vermeyide bilmediği için huzuruda bulamayan kardeşlerime tavsiye olsun diye yazdım. Allah cümlemize hayırlı evlat, hayırlı mal (yedireceği mallardan) versin.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!