Yeni kaybetmiştin arkadaşını
Bugünden tezi yok, onu anmıştın
Görmüştün bembeyaz son kumaşını
Kefenin cebi yok, var mı sanmıştın
Unuttun sonradan dünyaya daldın
Hakkın mı, değil mi her şeyi aldın
Doymamıştı gözün bakıp da kaldın
Bu yalan dünyaya, çabuk kanmıştın
Durup düşünmeden yığdın serveti
Akla getirmedin hiç ahireti
Ödenir mi sandın var mı diyeti
Aldattım sanıp da, hep aldanmıştın
Karun servetiyle batmıştı yere
Dostuydu Firavun denen kefere
Oku da ibret al dedim kaç kere
Her şeyi okuyup, bilip yanmıştın
Artık sen de gittin hesap yerine
Türkmenoğlu dostlar koyar derine
Doysun göz toprağa at üzerine
Sonunda mezara yuvarlanmıştın
Ozan Türkmenoğlu
Kayıt Tarihi : 27.7.2022 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
NE GARİP DEĞİL Mİ ? Dünyaya çıplak geliyorsun… Makam-mevki, mal-mülk, çoluk-çocuk, eş, arkadaş, dost sahibi oluyorsun… Gençlik, güzellik, dinçlik, azim, güç- kuvvet veriliyor.. Akıl-zeka, irade sahibi oluyorsun… Sonra birer birer bu nimetler elinden alınıyor. Yaşlanıyorsun; gençliğin, güzelliğin, gücün, kuvvetin gidiyor elden…. Azmin, iraden aklın, zekan da yavaş yavaş tükeniyor… En sonunda ölüm geliyor. Herşeye “elveda“ diyorsun. Bütün bu nimetler sana emanet olarak verilmişti. Emaneti gerçek sahibine teslim ediyorsun. Tekrar çıplak olarak geri dönüyorsun Rabbine. Yalnız Bir kefen alırsın o da kabirde çürür. Mahşerde çıplak olarak diriltilirsin. Şimdi düşün yarın için hazırlığın nedir? Allah hepimizi yarın için hazırlananlardan eylesin… Öyleyse ey insanoğlu sen çok fakirsin… Hiçbir şeyin yok… Neyin var söylermisin ? Neyine güveniyorsun ? BAK HEPSİ EMANETTİ SANA VE HEPSİ GERİ ALINDI. Dünyaya Çıplak Geldin Ve Çıplak Gidiyorsun… BUNCA KAVGA BİR KEFEN İÇİN Mİ ???
Dünyaya çıplak geliyorsun…
Makam-mevki, mal-mülk, çoluk-çocuk, eş, arkadaş, dost sahibi oluyorsun…
Gençlik, güzellik, dinçlik, azim, güç- kuvvet veriliyor..
Akıl-zeka, irade sahibi oluyorsun…
Sonra birer birer bu nimetler elinden alınıyor.
Yaşlanıyorsun; gençliğin,
güzelliğin, gücün, kuvvetin
gidiyor elden….
Azmin, iraden aklın, zekan da
yavaş yavaş tükeniyor…
En sonunda ölüm geliyor.
Herşeye “elveda“ diyorsun.
Bütün bu nimetler sana emanet
olarak verilmişti.
Emaneti gerçek sahibine teslim
ediyorsun.
Tekrar çıplak olarak geri dönüyorsun Rabbine.
Yalnız
Bir kefen alırsın o da kabirde çürür.
Mahşerde çıplak olarak
diriltilirsin.
Şimdi düşün yarın için hazırlığın nedir?
Allah hepimizi yarın için hazırlananlardan eylesin…
Öyleyse ey insanoğlu sen çok fakirsin…
Hiçbir şeyin yok…
Neyin var söylermisin ?
Neyine güveniyorsun ?
BAK HEPSİ EMANETTİ SANA VE HEPSİ GERİ ALINDI.
Dünyaya Çıplak Geldin Ve Çıplak Gidiyorsun…
BUNCA KAVGA BİR KEFEN İÇİN Mİ ???
Türkmenoğlu dostlar koyar derine
Doysun göz toprağa at üzerine
Sonunda mezara yuvarlanmıştın
Türkmenoğlu dostlar koyar derine
Doysun göz toprağa at üzerine
Sonunda mezara yuvarlanmıştın
Türkmenoğlu dostlar koyar derine
Doysun göz toprağa at üzerine
Sonunda mezara yuvarlanmıştın
TÜM YORUMLAR (4)