Kefenimin sonbaharları

cumayı geçtim yalınayak
üzerimde günahların tortusu
mavisinden delirmiş gibi bir tuzlu su
engerek zehiriydi
dolusun dolu bardaklarla çay içtim
ölmedim

bu mavilik nerden gelmiş
bu akdeniz nereden
taş kalmamış taş üstünde taşucunda
hiyeroglif bir sevinç engebesi
züleyhanın kan çanağı gözleri başucumda
gülleri yakarak şarap kıvılcımlarıyla
boğum boğum mey içtim
ölmedim

mersin böyle mi olurmuş
uçmuyor havada bir tek kuş
mecnundan yadigar bir ibadet tuttum kendime
denizi acılarımda kuruttum
gece pırıl pırıldı
ağlamanın boşluğunda
pırıltılar kırılıyordu bütün sahipsiz
sabahan kadar köpük köpük ay içtim
ölmedim

bir anne aslan düştü sandım peşime
gölgemden kaçar gibi kaçtım
yorgundum,bezgindim,açtım
yıldızlar doyursun beni diye ağzımı açtım
alt üst oldu galaksiler kendi kül olmuş yörüngelerinde
denizin şefkatini biliyordum
akdenizin saçlarına usulca dokunarak
uyandırmadan taşucunu uykusundan
en acı papaz iksirini ne kolay içtim
ölmedim

bir tekne hüzün gitti
senin tebessümünün diş aralığından
dedim
mutluluk bu olsa gerek
arınmış tesettüründen
arsız palmiyeler gibi yükselerek
zakkum köklerinin bile bilmediği
kibrit suyu dökülüyordu göksu yeşiline
aşk pınarından gürül gürül orhan gencebay içtim
ölmedim

ey deniz
akdeniz
alma aklımı başımdan
köleliğin delisiyim zaten
şu beyaz bikinili onyedi yaşın kızı
ne ister benim kırkdört yaşımdan
ben müselsel acılara belayım
yelken açtım kefenimin sonbaharlarına
alma aklımı başımdan
mersin koyundayım yurtsuz,mekansız
vay içtim,
vay,
vay içtim
ölmedim

Mustafa PINARBAŞI