Kefenim Lekesiz

Karanlık gecelerimin mehtabı,nuru
Gülün istediği sadece suydu
Gözümden akıttığın aşkı,umudu
Yarınlarını pişmanlık selinde yutacaktır.

Aklım beyaz bir kağıt,lekesiz
Vücudum tabutta ölü ve sessiz
Kürek yavaş olursa geç örter beni
Sonunda Gömecekler sensiz ve kefenim lekesiz

Uğrunda yaşadığım hayat ne isteksiz,
Saatim işlesede ruhum donuk ve bensiz
Güneş çıktı karlar eriyor bu şehirde
Ortalık çamur deryası yaşanmıyor bu şehirde.

Ruhuma işleyen ninni gibisin,okuma
Ninnisiz uyutmussun beni yıllardır ayakta
Annem uyutmak için okurken ninniyi bana
Uyanamadım bu hayata dizleri üzerinde
Med-cezir misali gelip gidesim var maziye.