Kefenim Biçilmeden Şiiri - Özdemir Aydın 2

Bu gece bulutlar katran karası...
Bekleme !!
Gecede ay kırığı bir telaş
Dudağında karanfil yanığı
Ellerim okyanus çukuru gamzelerine dokunsa,
Minesi dökülür sevda şiirlerinin.
Kavuşmak bize çok uzak,
Işığını kapat.
Bekleme !!
Ben biraz daha öleyim,
Kendi içimde...
Duyunca al, beni içimden
Kefenim biçilmeden...

Bu gece karanlığın koynunda kalacağım...
Bekleme !!
Bana, kırılmış, incinmiş hüzünlerini topladım,
Kuş hevesiyle yuva yaptım, nemli bir palamut gövdesine.
Saatler ıradıkça, ham şiirler doğurur eğik başımın secdeleri...
İsmini telaffuz ederken kalbim,
Dem bahçesi olmuşken gönlüm,
İçime ırmak ırmak akarken
Ben, seni çok sevdim...
Sen elit kadın, ben müşkülperest
Kavuşmak bize çok uzak
Bağırsam, duyan olacak
Bilecek bizi herkes...

Bekleme beni, ne olur,
İçim eylül sarısıyken, doluyken can çekişen kelimelerle
Sen, yine bensiz mutlu ol, yine ucu yanık şiirlerle...
Bekleme beni
Bekleme, ne olur
Işığını kapat
Bekleme !!
Ben biraz daha öleyim,
Kendi içimde...
Duyunca al, beni içimden
Kefenim biçilmeden...