Kefende Değil Yüce Allah'ın Amber Bezi ...

On iki yıl KBY hastası olarak ömür sürdüren kızım merhume Semahat Asiye son altı yılını dr. hatası ve yanlış tedaviler sonucu yatağa bağlı olarak yaşadı. Ölümünden altı ay öncesi kalçalarında çıkan yaralar nedeniyle acıları ikiye katlandı............. hastanesinde kaptığı enfeksiyon nedeniyle zaten % 95 vücut kullanımından yoksun olan kızım daha da fenalaşarak bir başka........... hastanesinde sözüm ona tedavisini sağlayabilmek amacıyla yoğun bakıma yatırıldı. Konuşarak, el kol hareketlerini yapabilen, aklı dengesi yerinde olan şuuru açık olarak teslim edilen hasta ne yazık ki bütün sansızlık şimşeklerini sanki üzerine çekmiş gibi vefatından bir hafta öncesinde enfeksiyonunu atarsa ayağa bile kalkabileceğini söyleyen dr. ların hangi tedavi şekli uygulandığını artık bilemiyorum. Son sözleri ya hakkını helal et anlamında ya da baba beni buradan çıkar anlamındaydı sanki. 23 Eylül saat 16.45 gibi ziyaret ettiğimde ağzından dökülen sözlerinden sonra tövbeye gel kızım eğer ki dilinle gelemiyorsan beyninle gel dedim ve bir şeyler mırıldanarak gözlerini tam açarak iyice baktıktan sonra bir damla yaş geldi. Gözyaşını sildikten sonra başını sol tarafa yasladı. Ziyaret saati bitmesi nedeniyle ayrılmış iki saat sonrası acı haberi aldım. Hikâyesi yaşamıyla perçinleşmeyecek kadar uzun olan kızım 23 yaşında idi. Bu şiir morgda kefene sarılı olarak soğuk bir masadaki halinin vermiş olduğu acı duyguların anlatımıdır.