Kefen soyanın hali.....

Bağdatta geziyordu,Ariflerden birisi,
Gördüler dileniyor,görmeyen bir dilenci,
Vermez ceza boşuna,kula dediler bela,
Sual etti hemence-Ne oldu Dostum sana?

Doğumda mı bu oldu,sonra mı oldu yoksa,
Ağma dedi-Doğarken,kör oldum ben sonra,
Soyardım gençliğimde,şehirde ben kefeni,
Gözlerim görür idi,her şeyim yerindeydi.

Rastladım bir Hakime,bir defa Mahkemede,
İyi şey değil yaptığın,bırak dediler bana,
Sana ceza veremem,yok bir şahit ortada,
Senden arzum şudur ki,benim kefeni çalma.

Verdiler bana para,oldukça değerliydi,
Hakim adil zat idi,bana nasihat etti,
Geçti aradan sene,o da öldü kul gibi,
Şeytan vesvese verdi,kefeni beni çekti.

Girdi fitne içime,soymak istedim kabri,
Ama o adil Hakim,bana para vermişti,
Dedi içimden bir ses,vursana kuşu taşla,
Adam nasılsa öldü,ayağa kalkamazya.

Açtım bir gece kabri,girdim kabrin içine,
Tam alırken kefeni,melekler indi kabre,
Dönmüştüm ben şaşkına,çöküverdim oraya,
Kefeni soymak dursun,ölecektim korkuyla.

Yokladılar Hakimi,sakatlık var mı diye,
Baktılar her tarafa,ettiler muayene,
Aferin dedi melek,görmedik kimse böyle,
İsyanı tuğyanı yok,adil mübarek kimse.

Baktılar bir iyice,sağ kulakta akıntı,
Bu nedendir diyerek,sordu diğeri suali,
Dedi-Adaletli Hakim,her işi düzenliydi,
Sadece bir davada,yanılıp ihmal etti.

Tanıdığı bir kimse,var idi bir davada,
Haksız gördüler onu,ceza verdi yakına,
Kulağını dayadı,dinler iken yakını,
Biraz uzakta kaldı,anda diğer davalı.

Melekler konuştular,karar çıktı zulmune,
Ceza olarak ona,ateş dolsun kabrine,
Oldu cehennem sanki,oldu ateş yığını,
Ateşin şuaları,gözümü benden aldı.

28.01.2015//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN