Kefen Şiiri - Şemsettin Veli Erbilli

Haber illet ölüme hazırım söyle gelsin
Dosta mujdayı verin gelirken kefen alsın
Ha bugün ha da yarın giderim dönmezlere
Şeref sözün vermiştir o er ise er kalsın

Gidişim boş bırakır dostum gibi yerimi
Bilmem ne ister bu halk ölüleri, diri mi?
Ya gizlerler sevinci ya açığa hüzünü
Bilmezler kendilerin ne açık ne sırrı mı!

Haber vermesek derim bu gidiş sessiz olsun
Rehatsız etmeyelim ölüm kimsesiz olsun
Yüreği bize atan sadık sevgili var mı
Gözleri varsa görür koymazlar ısssız olsun

Birşey değişmez burda inancım budur benim
Ruhum göglere çıkar toprak'te sıvar tenim
Ne mutlu yar edilmiş bir şahıs olmuş isem
Yad edilirim belki sararsada kefenim

Hayat gadardır baktım murada erişmedim
O bütün keyfim bozdu ben ona karışmadım
Bu verane yaşamdan gayri çok bıkmışımdır
Çoktan ondan küsümüşüm bir daha barışmadım

Bugünün zorluğuna şartına aklim şaşar
Herşeyi isterim de deme yüsüzdür beşer
Dostlara bırakırım neyim var neyim yoktur
Kimine muhabbetim kimine sevgim düşer