Kefen Şiiri - Osman Deniz

Geceleri düşlerim kemirir gözlerimi
Karanlık gizleyemez o hayalini benden
Yoğrulur gözyaşıyla yüreğimin külleri
Gözyaşlarım giderir ancak susuzluğumu

İçerimi söndürür belki yeni bir tufan
Hayaller de olmasa kim tutar ellerimden
Hıçkırıklarla yürek boğulurken kanında
Ölüm kokusu sızar artık şu nefesimden

Örülmüştü acıyla iskeletime etim
Konmuştu şu göğsüme bir gözyaşı yumağı
O yaşlar ki su verdi bıçağına acının
Çeliğine katıldı damarlarımın kanı

Gözyaşına bulanmış bir kefene sarınıp
Hayat denen rüyadan bir gün uyanacağım
Susuz dudaklarımı Kevser ile ıslatıp
İçimdeki yangını ancak susturacağım