Kefe Yaylası Şiiri - Raşit Evşen

KEFE YAYLASI
Kar fırtına denmezdi,düşülürdü yollara
Bari olsaydı;ayağımızda papuç,sırtımızda aba.
Kefe boğazına varınca alırdı bir korku
Yolun çamuru baldırımda,soğuğu bağrımda.
Kayalara varınca alırdık bir nefes
Can korkusu yaşardı, kefe yaylasında herkes.
Kefe yaylası can almıştı,ölümden dönmüştü bazısı
Söğütlü çeşme dinlenme yeri,kuytu ya orası.
Yatağan'da var mıydı acaba bir yolcu aracı?
Kaya'ların traktörü yolcunun en lüks aracı.
Bir de Kızıhisar'a düştüyse yolun
Beklerdik yolda maden kamyonunu.
Maden kamyonu,Kaya'ların traktörü
Çaylı'nın Hanı'ydı Denizli yolunun durağı,
Otobüs nerde! gelirse kamyon
Sevinir ,yüzümüz gülerdi geldiklerini görünce.
Asker CEMİL dönemedi birliğine,donup kalınca kefede
Gök Cemal,Deli Ömer,kardeşleri Muzaffer
Donmak üzereyken kurtarılmış,üç kardeş de
Bilinçleri açıldı Aydınların damında gübreye gömülünce.
25.04.2021.R.EVŞEN.