Kedimle Atışma Şiiri - Afet Kırat

Nasıl becerdi bilmem çatıya çıkmış kedim
Yetmez mi izlediğin gün dönmeden in dedim
Miyavlayan dilinden bir güzel fırça yedim
Kedi dedi ki bana; gerek yok haykırmana
Doymadım seyretmeye işim bitmedi daha
Yıldızlar düşer gökten erişirim sabaha.

Seni şeytan fikirli nursuz suratı öcü
Ak fareyi kolladın seni gidi bölücü
Peşinden koşup durduk bırakıp işi gücü
Kedi dedi ki bana; huyum bu anlasana
Halâ gözüm aç benim bekleyin biraz daha
Yıldızlar düşer gökten erişirim sabaha.

Sadece nankör müsün sen hipnozda ustasın
Kinle nefretle dolu biliriz gönül tasın
Ev halkı perişanken neden altın tahttasın
Kedi dedi ki bana; anlatmak zordur sana
Zamanında sefildim inmek istemem daha
Yıldızlar düşer gökten erişirim sabaha.

İtfaiye çağırın üzerine su sıksın
Ya da merdiven kurup hepsi çatıya çıksın
Kedicik çok yaramaz onu CİKlere tıksın
Kedi dedi ki bana; cik ne ufaltmasana
Ey gafil sus konuşma böyle saygısız daha
Yıldızlar düşer gökten erişirim sabaha.

Her tezgâhta gezersin pişmiş aşıma daldın
Mangalda kızartmıştım neden etimi çaldın
Gidemedin bir türlü başıma bela kaldın
Kedi dedi ki bana; zırlama Afet ana
Benden kurtulamazsın ne iş açarım daha
Yıldızlar düşer gökten erişirim sabaha.