Kedimiz Minnoş Ölmemişti

Ayrılamaz gibiydi çünkü yanımızdaydı,
Öksüz olduğundan mı adeta bağımlıydı?

Bir sorun mu vardı da evden ayrılmıştı?
Şu karlı kış gününde o, bizden çok uzaktı.

Yedi gün kadar geçmiş o, ortalıkta yoktu,
Dedim, o kesin öldü çünkü endişem çoktu.

Biz, ceset arıyorduk ama göremiyorduk,
Kar fırtınalarından, kardan bulamıyorduk.

Tam ümit kesmiş iken çarşıdan dönüyorduk,
Mahalleye gelirken hayal mi görüyorduk?

Apaçık bize doğru Minnoş yaklaşıyordu,
Yolun orta yerinden amaçsız yürüyordu.

Sevincim çok fazlaydı vardı bunu koruyan,
Evlerine alıp da bağırlarına basan...

Minnoş, deyince geldi o özel sesiyle,
Kucağıma atladı şahsa has sevgisiyle.

Aldık kucağımıza eve kadar getirdik,
İnan ki karnı toktu anladık ve sevindik.

Kedi sevenler vardı Rabbimize bin şükür,
Vicdan hem güzel bir şey hem sevabı büyüktür.

Şu an bizde de vardı çok farklı sarı renkte,
Evinden uzaklaşmış misafir vaziyette…

(2015)