Kedimiz Şiiri - Erdal Sayıl

Sevgilisi ciğerdir, sevdiğinden de fazla,
Yumulur üstüne, yer hırıltılarla,
Yediği ciğerden aldığı hazla;
Gelir üstümüze yorgan ucuna...

Ne çare, yoktur fare evimizde,
İşi gücü yoktur hep oyun peşinde,
Severiz onu gelişinde-gidişinde;
Bazen ip takılır kuyruğunun ucuna...

Kedi deyip geçmeyin, nankör hayvandır,
Sahibinden çok eve bağlıdır,
Dokunmayın ona gençlik çağıdır;
Esiyor kavak yelleri başı ucuna...