Bir kedim vardı siyah
Bu soğuk kulübede beraber yatardık
Çok kızardım ona
Zavallı sadık yaratık
Tepmeyle fırlatırdım yataktan aşağı
Hiç alınmazdı
Uyuyunca kucağıma gelirdi
Çok kızardım çok acırdım
Bayat ekmeğime tenezzül etmez
Et isterdi süt isterdi
Nerde o yoğurdun bolluğu
Gitti
O da gitti
Yalnızım tek başımayım şimdi
Upuzun buz gibi kış geceleri
----- ----
Ben Sobamı Yakarım
Isınmak için gözlerini düşünürüm
Soğuklar akın edince kulübeme
Kat kat yorganların altında
Büzülür büzülürüm
Ta kafama değer dizlerim
Uykunun derinliğine senle giderim
Bakarım uyanınca yoksun
Beğenmezsin gidersin diye
Kızarım kızabildiğime
Ve şakaklarımda ellerim
Dakikalarca saç sobama bakarım
Yanarım soğuklardan her sevgide yanarım
Her varlık beni yakar
Ben sobamı yakarım
12-Ocak-1975
İsmetiye (Ağaçlandırma sahası)
Kayıt Tarihi : 9.8.2006 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tahta bir kulübe...Soğuk...19 yaşındayım...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!