Bir kedim var,paylaşmayı bildiğim
Belki tek dostum bu kargaşada;
Yanılmamışım öyleymiş zaten
Dostluğu yaşamayana,inat olsun diye!
Yanıma yaklaşıp sırnaşırdı
Severdi beni kendince,
Kahvaltı yapardık birlikte;
Her gördükçe uğrardı .
Bir sabah uyandığımda
Gözlerim inanmadı olanlara
Bir cani yakmış sırtını
Cancağzım canım kedim
Usanmıştım yaşamaktan
Yalanlardan,basit insanlardan
Hüznüme bir acı daha eklenmişti,
Yokluğunun eseriydi hepsi.
Kayıt Tarihi : 21.2.2019 16:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir kedim vardı çok sevdiğim her sabah simidimi paylaştığım ama bir cani yakmıştı sırtını çok üzülmüştüm.
![İbrahim Zeyveli](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/02/21/kedim-26.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!