Her ne varsa alıyor onu destekliyordum,
Yoğurttan yumurtaya eve getiriyordum.
Burası kırsal alan uçsuz bucaksız boşluk,
Yol dahi geçmeyen yer, tamamıyla bir yokluk.
Abla, diye sayıyor sevgi gösteriyordum,
“Kedilerin”, diyordu buna üzülüyordum.
Diyordum, aldıklarım kedilerim içindir,
Dostlarım bulunmasa masraflarım eksilir.
Otuz kadar yumurta bu büyük kap yoğurtlar,
Mamalar buna dâhil varsın tok yaşasınlar.
Sıkıntı çıkıyordu bazen ölüyorlardı,
Sebebini bilemem hep eksiliyorlardı.
Sekiz yıl dahi sürse ahbaplık kuramadım,
Kestim alışverişi internetle anlaştım.
Müşteri kaybından mı satışları düşmüştü?
İşleri hep kötüydü ticaret küçülmüştü.
Yine hoşgörülüyüz kapımızsa hep açık,
Yumruklar sıkılmışsa gösteremeyiz varlık.
(2015)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 23.1.2017 07:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!