Kediler tespit eder, bilirler bu mekânı,
Yatakhaneler vardır, göstermez hiçbir yanı…
Farklı farklı kediler, pencereme gelirdi,
Bu özel bir pencere, kul bilmez bu geçidi…
Koca gözlü bir kedi, oldukça sahipsizdi,
Beş yıl kadar bakıldı, sahsıma güvenirdi…
Şimdi sol gözü hem kör, hem de iltihaplanmış,
Yağmur altında kalmış, sırılsıklam ıslanmış…
İki haftadır yoktu, başına çok şey gelmiş,
Bir deri birde kemik, üstü başı kirlenmiş…
Baktım mama yemiyor, ek gıdalar ekledim,
Kendisi yabanidir, yardım da edemedim…
Amacımız doyurmak, günde iki üç öğün,
Tertemiz sularıyla, barındırmaktır tüm gün…
Fakat elim ulaşmaz, onlar bağımsızdırlar,
Kimisi doyar gider, bazen de ayrılmazlar…
Başka da gücüm yoktur, onlara mekân lâzım,
Bir ömür yettiğince, mutlaka bakacağım…
Herkes kedi beslese, onları barındırsa,
Bahçelerinde bile, yardımlarına koşsa…
Ya da zarar vermese, dengeler bozulmasa,
Yürekler üzülmese, merhamet anlaşılsa…
(2000)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 24.2.2013 15:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!