Neyleyim senin gibi şehri ya Ankara!
Sokakların kusarken sızmış ayyaşları ruhuma
Bir fahişe kadar temiz ruhum,suskunum
Vertigolar benliğimi sarar,susar annem
Bağırmaz bağırmakta olan sübyanlar
Bu da geçecek diyen babam
Devam eder hayata küfür etmeye
Bense hayatın içinde yalnız şair
Küfürlerim sana değil hayat,yaşam dediğin nedir ki zaten
Biraz toprak at üstüme nefesim kesilsin
Anlasın karıcıklarım ben neden öldüm
Fakat yaşamak doğrulmuş köpekler içinde kedilere yem olmaktır
Evet evet ölmektir yaşamak.
Kayıt Tarihi : 26.12.2018 16:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!