Baktım sığamıyoruz, ev şahsımız için dar,
Kedileri düşündüm sakın yapmayın ihbar…
Eşyalarım eskidir değersiz şeylerdendir,
Sonra haklı çıkamam, şahsım üzülebilir…
Bekleyen kedilerin barınakları da yok,
Şefkat gösteriliyor, karınlar daima tok…
Mutfağımı ayırdım, onlara tahsis ettim,
Yerleri mescit gibi bizzat sadeleştirdim…
Haleflikseler serili, açık kutular da var,
Yün fanilalarımdan, serili çok yataklar…
Gerçi içi çok soğuk, girsin ve barınsınlar,
Mamayı yere döktüm yesin içsin doysunlar…
Günde bir paket gider, üç dört kilogram kadar,
Odadakiler hariç, onlar da alışanlar…
Odam ayrı yerde onlar ev kedilerim,
Battaniye içinde, onlarla beraberim…
Kışı geçirmem gerek, usul düşünüyoruz,
Çoğu kez çaresizim, yanlış mı yapıyoruz?
Tek suçumuz onlardır, başka da suçumuz yok,
Sen her ne yaparsan yap, göze pek batmazsın çok…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 4.11.2014 02:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/04/kediler-icin-mutfagimi-salona-tasidim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!