Kediler Şiiri - Yusuf Yıldırımer

Kediler

Kırığını ısrsırmışlar yosmanın
Vurdurdu itlere azdı kediler
Yatırmazlar gölgesin'de asmanın
Dirliği düzeni bozdu kediler

Zehir verdim yemediler etinen
Gece gündüz boğuşurlar itinen
Dört bir yanı çevirdim'ya cit inene
Kapıdan bacadan sızdıla kediler

Dert kalmadı kedilerin dışında
Kimi onbeş kimi yirmi yaşında
Mart gelmeden çatıların başında
Ocak ortasında kızdı kediler

Kış boyunca kovladınm durmadan
Tutamadım tandırlıkda yormadan
Atmak için cehirliğe varmadan
Çuvalın ağzını çözdü kediler

Tastamam döndüler günü gününe
Hiç birisi çekilmedi inine
Dizildiler pencerenin önüne
Kümes'de kuşları sözdü kediler

Toplanıp açilen lider seçtiler
Örgütlenip direnişe geçtiler
Deynek atladılar yemin içtiler
Çöplükde tarihi yazdı kediler

Mahalle sakini canından bıktı
Gerildi hedefe ok yaydan çıktı
Yılanlar korkudan dereye aktı
Bütün temelleri kazdı kediler

Bahar geldi bahçeleri belledik
Karıkları göbreledik külledik
Sıkı beki kenarları telledik
Çığnadı üstünde gezdi kediler

Miskin Yusuf derki bir bayram günü
Kesildi kurbanlar yüzüldü gönü
Saldırdılar ete alınmaz önü
Altında kalanı ezdi kediler

Yusuf Yıldırımer
(Miskin)
08/03/2005