Kedicik Büyüdü Artık Şiiri - Can Çınar

Hani bir kedi vardı duvarın üzerinde
Gelir sokulurdu yanımıza, sevgi arardı;
Hani doğulu delikanlı çay getirirdi
sen şekersiz içerdin, ben şaşardım.
Acıydı çay, hava temizdi
bir rüzgar eserdi akşamüstü güneyden
yosun kokusunu bırakırdı masamıza.
Sen karşıda, ben karşında
bakışır konuşmazdık ama doluyduk.
Hep söylenecek şeyler vardı, söylenmezdi;
Gözlerim gözlerinde durmaz bakardık.
Bilirdik dürüst olmak gerektiğini, olamazdık.
Birlikte türküler söylerdik, yalnız değildik
hep sevdiklerimiz olurdu masalarda,
konuşur ve hep coşardık.
Severdik sevgiyi, dostça sevmeyi
uzaktı doruklar ulaşamazdık.

…

Kedicik yuvarlandı duvardan, büyüdü artık
ne sevgiler yaşadı genç ellerin arasında,
delikanlı yok artık, uzakta şimdi;
Sen hâlâ şekersiz içiyorsun çayını,
bense hâlâ şaşıyorum güneşin batışına.
Yosun kokusu gelmiyor artık,
sevgilerden yer kalmadı masalarda;
ben hâlâ bakıyorum konuşmadan,
hep söyleyecek birşeyler var susuyorum
gözlerin gene gözlerimde ve ben susuyorum.