Kedicik Şiiri - Dark Moon

Oturmuştum koltukta,
Bir ses duydum o anda,
Yaklaşarak kapıya,
Boylandım dışarıya.
Bir şey görmedim orada,
Geri döndüm odama,
Baktım yerdeki mor şapkama,
İşte o an şapka
Haraket etti bir anda,
Şapkanı kaldırdıkta,
Kedicik gördüm orada,
Yürümeye çalıştı,
Yürüyemediyini anladı.
Gözünden yaş damladı,
-Ah,kedicik neden?
Niye ağladın sen?
Diye düşünürken...
Bir az durdu baktı
Sanki bana yalvardı,
Sonra yere yaslandı,
Son kes nefes aldı,
Ve o,yerde kaldı.
Oda tüm ömür boyu,
Kedinin ruhunu andı.