Karlı bir kış günüydü,
İşten çıkıp, eve dönüyordum.
Baktım, yol kenarında yavru bir kedi.
Tüyleri ıslanmış, soğuktan titriyordu,
Onu öyle bıraksaydım, ölebilirdi.
Yerden alıp koynuma soktum.
Eve gidince önce sobayı yaktım,
Yavru kediyi havluya sarıp kuruladım,
Sonra bir tasa süt doldurup, önüne koydum.
Karnı doyunca, küçük diliyle yalanıp,
Sobanın yanındaki mindere yatıp uyudu.
Ona bakarken, bende dalmışım.
Bir ara üzerimde, birşeylerin gezindiğini hissettim,
Gözümü açtığımda yüzümü yalıyordu.
Herhalde bana böyle teşekkür ediyordu.
Duygulanmıştım, sonra kendime şu suruyu sordum,
Acaba kedilermi nankör, yoksa söyleyenlermi diye...
Hikaye MüslümKadir.
Müslüm KadirKayıt Tarihi : 31.3.2020 19:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)