Kedi Maması Şiiri - Nevin Akbulut

İğreti ama bir o kadar da arsız bir gülümseme dudağımda,
Daha çok sağ yanağıma kayan bir gülümseme.

Bak ve gör!
Takmıyorum olmayışını
Sensizliği boşluğa bıraktım şimdi sahipsiz en az senin kadar
Ellerim üşüyor kedilerle birlikte
Ellerimde kedi tırmıkları
Her sabah, öğle, akşam yemek değil
Kedi maması kokuyor ellerim
Ve ben!
Şimdi yokluğunla yetiniyorum
Bir zamanlar varlığın yetemezken bana

Şimdi gidiyorum
Kediler acıktı
Sokaklar soğuk
Tüm caddeler ıslak
Yağmurlu bir gün
İyi ki kediler var diyorum
Onlar olmasa kimsenin bana ihtiyacı olduğunu hissetmeyeceğim

Kedilerin mamayı görünce yaşadıkları sevinci paylaşıyorum
Kendi sevincim yok
Kedi sevinci var
Onların sevinçlerine ortak oluyorum

Bir kedi çığlığıyla üşüdüğümü hissediyorum
Köşeli yalnızlıklarımın
Dairesel boşluklarında buluyorum kendimi
Her köşesine çarpıyorum yalnızlığın
Dengeleyemediğim kapılardan geçişim gibi
Her defasında duvarda buluyorum kendimi

Bir boşluktu hayal ettiğim
Bir düştü elimi ellerine verdiğim
Aynı boşluktu sensizliğimi bıraktığım
Ellerim boş
Ellerim kedi kokuyor
Ellerim iki kişi
Fark edilmemiş zamanlar geçiyor
Fark etmeden yaşıyorum yağmurlu günleri
Öylesine

Doğal bir gülümseme yayılıyor yüzüme
Ellerim hala kedi kokuyor
Martılar denizde küçük elli bir kızın simit atmasını bekliyor
Mümkünse kırmızı mantolu olsun
Bu kış gününde kırmızıdan başka renk ısıtmaz bizi

Ve şiirler
Yağmurlu bir gün için denizi yazmak zor
Havanın açmasını bekliyor şiir
Denizleri yazabilmek için
Gri renkli çünkü zamanlar

Kediler hala üşüyor
Ben titriyorum
Şiirler denizi bekliyor

(Sekiz Şubat İki Bin On Üç 11 00)