Anlattım. Dinledi kedi. En çok yine kara kedi dinledi. Diğerleri oturup yemeklerini yediler ve her akşam olduğu gibi yine bu akşam da birer birer yol alıp gittiler bahçe duvarının arkasına, kara kedi bekledi. Bekle dedim, bekledi. ‘Buyur abi’ dedi bana, ‘abini’ diye başladığım cümleyi daha cümle buradayken kestim. Anlattım. Dinledi. Anlamıştır. Anlamasa ne diye beklesin başımda onsekiz dakika boyunca. Giderdi o da, gitmedi, bekledi, dinledi. Allah inandırsın bir ara yemeği bile bırakıp yüzüme öylece baktı, sanki bir insanı ilk defa gören bir başka insanın acemi fakat meraklı bakışları gibiydi bakışları. Ama tanıdıktı. Acemilik sadece bakışlarındaydı.
Göz göze geldik bir ara, ensesinden tutup kaldırdım ve göz göze getirdim gözlerimizi. O an diyecek söz bulamadım ben, o ‘miyav’ dedi. Korkma dedim, öpmeyeceğim!
Konu-komşu yüksek ihtimal delirdiğimi düşünüyor. Düşünsünler. Akıllı insanın yapacağı şeylerle sebata eremez bu dünya, biraz deli olmak iyidir. Sonra, başka kime anlatabilirim ki seni? Anlattım, kediye, dinledi, selamı var sana… Kendi söyledi.
Çizgili Mavi
Kayıt Tarihi : 11.3.2025 22:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eskişehir Otogarı
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!