Buda benim masalım!
Tabiatta bir kedicik varmış,
O, kedicik soğuktan çok üşümüş!
büzülmüş, patilerini çekmiş altına.
Dayanıyor, soğuk betonun gazabına.
Biçare bakışlarından belli,
yaşadıklarındandır, ürkekliği,
sıcak bir yuvanın hasreti,
üzerindeki kirli kürkünde gizli.
doğduğundan beri, ne ana sevgisi,
nede tabiat anadan şefkati bulmuş,
korunaksız kalmış, çamurlara bulanmış!
Bir gün tam şans dönüyor derken içinden,
Sıcak bir yuva bulduğu umudunu yaşarken,
Henüz tanışamadığı yeni sahibinin peşinden,
caddeden karşıdan karşıya geçerken..
Katil, trafik canavarı araba ona çarpmış,
O an. kendini insan sanmış!
Zavallı kedi...
26 OCAK 2003
14:30
Kayıt Tarihi : 9.4.2008 18:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!