Kedi Aklı Şiiri - Yorumlar

'VEMA ENTİGU ANİL HEVA, İN HÜVE İLLA VAHYUYUHA!'-(O KONUŞTUĞU ZAMAN, ASLA HEVASINDAN KONUŞMAZ! ANCAK VE ANCAK ALLAH(CC)IN VAHYİ İLE KONUŞUR!)- Ayet meali-
'BİZ ONA ŞİR ÖĞRETMEDİK VE ÖĞRETECEK TE DEĞİLDİK!'-Ayet meali.
Vahy-i ilahinin karşısında şiirin hiç bir değeri yoktur! Hele hele Şeytani ilhamlarla yazılnların hiç mi hiç değeri yoktur.
Bu şiirde de beni etkileyecek bir özellik ve güzellik göremedim. Sevenlere mübarek(!)olsun.

bu ölmek değil, bu, ölümsüzleşmek.

21 MART ŞİİR BİLDİRGESİ*

Şiir depremdir, şiir ayaklanmadır, şiir başkaldırıdır. Şiir şimşektir,
yıldırımdır, gök gürültüsüdür şiir. Şiiri, yani yıldırımı hiçbir siper-i saika durduramaz. Şiir korkunçtur, güzeldir. Hiçbir kapı, hiçbir duvar önünde duramaz. Kapı tunçtan, demirden, çelikten de olsa önünde duramaz. Şiir yürür, ezer geçer. Şiir her şeyden, herkesten daha güçlü, daha yıldırıcıdır. Şiir sınır tanımaz, ne kral tanır, ne imparator. Şiir Cengiz Han`dan da, Sezar`dan da, Hitler`den de, Büyük İskender`den de
büyüktür.

Şiirin yürüdüğü yolun bitimi yoktur. Şiir sonsuzluğa gider, sonsuzluktan gelir. Şiir hiçbir güce boyun eğmez. En güçlüden daha güçlü, en güzelden daha da güzeldir. Eşsizdir, bir benzeri daha olmamıştır ve olmayacaktır da.

Şiir bütün dillerden başka, bambaşka bir dille konuşur. Ama onun dilini, söylediğini herkes ama herkes anlar. Şiiri hiçbir güç tutsak edemez.

Altın da, pırlanta da, elmas da şiirden değerli değildir; olmamıştır, olmayacaktır. Şiir dilsizleri konuşturur, sağırların kulaklarını açar. Şiir buluttur, yağmurdur, gökyüzüdür. Şiirin arkadaşları, dostları vardır.
En yakın dostu bilimdir. Sonra musiki ve resim gelir. Şiirde müzik de vardır, resim de, yontu da. Mimar Sinan`la da dosttur, Darwin, Einstein`la da.

Şiir gelecektir, umuttur, özlemdir, mutluluk ve güzelliktir.

Şiirden en zalim, en gaddar, en acımasız krallar, imparatorlar bile çekinir, korkar. Şiir ölümü bilmez, şiir yaşamdır. Şiir muştu, sevinç ve mutluluktur. Şiir kötümserlik bilmez, tanımaz. İyimserdir, cömerttir ve gençtir, delikanlıdır. Yakışıklıdır şiir.

Şiir sonsuzluk gibi en güzel kokar; güllerden de, karanfillerden, zambaklardan da güzel. Şiir deniz gibidir. Nasıl denizi kimse
anlatamazsa şiir de tıpkı öyledir. Homeros, Dante, Shakespeare şiiri anlatmak için büyük çaba harcadılar ama şiiri deniz gibi tam anlamıyla kimse, hiç kimse anlatamadı.

Deniz gibi, o da yalnız kendi anlatır kendini. Şiir sevgilidir, şiir yazandan iyi koca olmaz. İyi baba, iyi oğul, iyi kız da olmaz belki ama
iyi arkadaş, iyi dost, iyi kardeş olur. Şiir sevgilidir dedik ve hep sevgili kalmıştır ve kalacaktır.

Şiir ne tanker, ne şilep, ne gemidir. Şiir yelkenlidir. Bir korsan yelkenlisidir. Hayduttur şiir. Şiir aldatmaz, çalıp çırpmaz. Doğruluktur şiir. Emektir, alın teridir. Şiir inatçıdır, hırçındır ve hep ama hep yürür gider. Şiir durmaz ve durdurulamaz. Şiire ne boyunduruk, ne tasma takılır. Şiir zincire vurulamaz. Şiire kelepçe takılamaz. Şiir özgürdür, özgürlüktür. Şiir zalimlere, alçaklara, namussuzlara meydan okur. Onun gücü en güçlüye boyun eğdirir. Engel tanımaz. Engelleri yıkar ve ezer geçer. Şiir ölümsüzdür. Şiir olmasa, sevdalılar söyleyecek söz bulamaz; o zaman sevda da, aşk da olamaz. İnsanoğlu yok olur. Şiirdir insanoğlunu sürekli kılan. Anaların şefkati, babaların güveni, çocukların kıvancıdır.

Şiiri anlatmaya çalıştım ama ne gezer. Önce söylediğim gibi; Şiiri, deniz gibi kendi, yalnız kendi anlatır.

Yaşasın şiir. Yıkılsın diktatörler, krallar, asiller, emperyalistler. Şiir zaten onları hep ama hep yıktı ve hep yıkacaktır.Ne mutlu şiir yazan, şiir okuyan, şiir sevene.

Ötesi yok.

ARİF DAMAR

USTA (Arif Damar'a)


bir bir düşerken
o güzel adamlar
kent öksüz kalır
gökyüzü yetim

kimlere sığınacak şimdi
çocuksu ellerimiz
dört yanımız kuşatılmış
cehennem

bir Damar seğirirdi
sol gözümün üstünde
sağ sağlığa
sol Varlığa
yorardım
ve halkın yiğit oğlu
şiire bilenmişti
kör karanlıklara inat
bir yıldız aktı
ala şafak muştusunda
bir aydınlık yol bıraktı

özleyeceğiz usta
çaresiz
ve direneceğiz
ekmek ve şiir aşkına

bir karanfil usulca
kırılır gibi daldan
sessizce çekip gitti
dost yüzlü güzel insan


Mehmet Binboğa
21 Ekim 2010
Eskişehir

Aynanın Önünde

Altmış beş yıl
- Bir ömür bu bir uzun -
Yoksa önce mi biraz
Yazdı kuşkusuz ilkyaz
Saksılara uzak duran gelinciklerden
Anneme götürdüğüm o demet
Bir küçük bulut parçası alev alev
Yeşil yapraklar içinde kızıl
İsyan bayrağım oldu zamanla
Aynanın önünde

Solgun sarı
Mor çiçekli
Kale işi
Küçük vazomuzun içinde
Nasıl da durdu bunca yıl
Ne ben
Ne de ah benim güzel annem
Elimiz değip de bir yol
Suyunu yenilemedik
Aynanın önünde

Bakın duruyor işte
Duruyor o ilk günlerdeki gibi
Görüyorum salınıyor ara sıra
Bir o yana bir bu yana
Eski uzak günlerimizde kimi zaman
Kimi zaman bu günlerimizde
Aynanın önünde

Ayaklanan bir şarkı duyulur bazen
Bir devrim şarkısı Marseyez gibi
Yıldız kayar ay seslenir bir gemi geçer

Çiçekler de seslenir derinden
Derinden çok derinden
Kederi çevrensiz sessizliğimizden

Nohut oda bakla sofa evimiz
Bir yıkıntıdır çoktan
Nasıldı o eski deyim
İşte öyle 'yer ile yeksan'
Denizden kopup gelen sert poyraz
İstenmeyen bir konuktu
Kapımızda penceremizde
O günler nerede nerede nerede

Dalıp dalıp gidiyorum
Zaman zaman
Her şey bıraktığım gibi uzaktan
Bu uzun yaşam boyu hep böyle
Eksiği yok orada hiçbir şeyin
İşte her şey yerli yerinde
Kapımızda penceremizde
Aynanın önünde

Durup dururken
Ve de birden
Pusula bekleyen yıldız karayelde
Ayaklanan şarkı savruluyor
Savruluyor kızıl gelincikler
Kırlangıçlar martılarla birlikte
Bulutsuz Gelibolu göklerinde
Alev alev o bulut
Göndersiz bir bayrak savruluyor
Hoyrat ses duyuluyor kargaşa bitmez
- Unut unut unut

Çok yaz
İlkyazlarda
Yabanıl gülleri beyaz
Uzun ovamızda bizim
Bol yapraklı Ece ovamızda
Ya da Marmara'yı
Akıntılı Boğaz'ı öpen
Dışdeniz'e
'Nam-ı diğer' Saros körfezine hasret
Ekininden geçilmez kırlarımızda
İçerimde o çevrensiz keder
Önlerine çıkıyorum sessiz soluksuz

Güneşte bir yağmur
Bir sağnak gibi birden
Yeniden sonra yeniden
Bir yerlerde isyan bayrakları yükselir
Bir devrimin şarkısı ayaklanırken
Kıpkızıl gelincikler derliyorum
Evimizin güzelim vazosunu
Bir gün bile çiçeksiz bırakmıyorum
Aynanın önünde

Annem benim
Nasıl inanırım ben buna nasıl
Yoksa nasıl dayanırdım onca yıl
Kız kardeşim
Biricik kızım
Sevdalım
O hep üşüyen
O hep yoksul
Otuz yedisine bile gelmeden
Ah o yiten yiten yiten

Gülümsüyor işte ben görüyorum
Gülümsüyor bilinmedik bir yerden
Ötelerden çok ötelerden
Uzaklardan çok
Aynanın içinden

Sonsuzluk sonsuzdur kim bilmez
Aydınlıktır
Dilerim mevsimi tektir
Tektir hep yaz Ah ilkyaz

Arif Damar

'Sonsuzluk sonsuzdur,kim bilmez' demişsin ya Arif Damar;sonsuzluğun sonsuz olsun...

ve de toprağın bol olsunl..ışık içinde yat...biz idare ederiz....

Her kim şiire bir nedir derse , şiir ona sadece DİRENİŞ der . Duyana . Çağlar boyunca süren iyi ve kötü savaşı . Kimin bu çirkin yaşantıya hala bir sarılma arzusu varsa , ben terkediyorum bu dünyayı . Ne de olsa benim hicretim sevdaya . Sizler logarınızda rahat edin .....

sevgilerimle

yüksel balcı

SUNU

İlle de görmek için mi beklenir güzel günler
Beklemek de güzel

Toprağı bol olsun...

toprağı ışısın,

Şairler Ölmez....

Döndüm hırpalanmış geceden dayanıklı aydınlıklara

anlaşılamayacak bir şiir .

zaten bir şirin anlaşılıp anlaşılmaması sorun değil . şiiri hayata geçirmek , o künyeyi yaşamın alnına çakmak anlaşılır olan . yaşamını şiirleştiren ARİF DAMAR ustama sevgilerimle git diyorum .

siz zavallılara ise ölümlerinize dönün........

yüksel balcı