Kedi Şiiri - Kamer Taşkın

Yok yok miyav filan demedi,
Uzanmışken koltuğa,
Ve uzatmışken bakışlarımı,
Ağaçların arasından uzanan yola,
Birden sıçrayan omzuma,
Şu tatlı bela,

Sanki göreviymiş gibi,
Ön patilerini bastırıp yanaklarıma,
Yuvarladı beni,
Koltuktan aşağıya.,
Sonrada başladı
Saçlarımı yalamaya

Atsan atılmaz,
Satsan satılmaz,
Bu saatten sonra,
Sokağa bırakılmaz,
Onla da onsuz da yaşanmaz,

Öyle olmaz, böyle olmaz
Ne yaparsın, bu bizim tatlı yaramaz.