Kedi - 3 Şiiri - İbrahim Çelikli

kedinin ekme(ği) ni
emme aşa,
emme ayrana
bandırıp vermeli

emme ille topra(ğı) n-daşın
üsdünde verilceğimiş
namıkör olduğundan,
yediğini inkar etceğimiş de
“-sahabım bana ekmeğ-aş vermedi”
deye
toprak-daş senin uçu şahıtlık etceğmiş
“-ben şahıdın verdi” deye
nankör kedi
deye boşuna denmemiş

kedi minareden düşse
dörd aya(ğı) nın üsdüne düşer
peygamber dovası almış da ondan
peygamberimiz namazını gılarkan
sejdeye varaca(ğı) yere ilanın biri çöreklenmiş
kedi iki aya(ğı) nın arasından seğidip,
ilanı dutduğu gibi sürüyelek almış-ğetmiş
de

peygamberimiz dova etmiş
“-her zaman dört aya(ğı) nın üstüne
düşmesi uçu”
minareden bile atsan
kedi yedi canlıdır
gene dört aya(ğı) nın üsdüne düşer
mübarek hayvandır
vesselam”

“-van kedisi varımış
bi ğözü kehribar sarısı
öteki gözü deniz mavısı”
“-get len ordan
hiç öyle şey olu mu”
………..
“—Alla(hı) n işine garışılı mı”

“-Nasiretdin Hoca ıscak bi ğün
ceviz ağacının altında yatıp duruymuş
hey gurban olduğum Allahım
hu gocaman ağaçtahı cevize bak
hu kökendehi gabağa bak revamı bu”
sankı Rabbil Alemin duymuş bunu

derkene kafasına bi ceviz düşmüş
depene bişiy düşse acıtmamı
seninki gaşımış gafasını
bu sefte de tö(v) be istiğfar etmiş
“-ya başıma düşen kabak olsaydı”
…..
“-sen bili bili işlersin Ya Rabbi
sen yarattıysan vardır bi hekmeti”
demiş