Kederli Yıldızım Şiiri - Selcan Adalı

1
Cüce yıldız gezegeninde bir akşam
Görülmemiş bir kalabalık
çok karanlık çayırlara üşüştü
Olan biten bir gök taşının sonsuz düşüşüydü
Taşın tenine buz gibi ellerini koydu kadın
Ben düşmenin çığlığını duydum
Çıkmadım evde kaldım

2
Gün battı bu benim yıldızımın sorunu
Akşam oldu ve incecik belli kızlar aynalarına döndü
Bu benim yıldızımı ilgilendirir dedim
Ben akşamı beklemiyordum
Evlerin arkasında karardı bulutlar
Gözlerini boyadı kadınlar
kederli yıldızım sen gittin diye iç çektim

Benim derdime uzak bir çöl masalında
Bir fincan çay içip bir öyküyü onaylayan yüzün
Ufak nesneleri öteleyen kaçışkan ellerin
Kibrit bozuk para sigara bir kaç hatıra
Az ötede bir şey devriliyor
Şaşırıp bakıyorsun kısacık
Bu bir dağ olmalı

Akşamın tanımı basit kederli yıldızım
Ulaşamamıştın bir sokak
Tepe ova barda bir masa
Gece kronikleşmiştin bir ağrı
Çok uzun zaman oldu dedirtecek
Daha büyük bir uğultu
Sonra susmuştun ki
Bu bir dağın susuşuydu

Buzul iklimin tuhaflığı bu
Uzak mağaramda uyuma hayalim
Odunlarımı hazırlamıştım kürkümü ve yağlarımı
Hemen ateşimi yakacak ve uzanacaktım
Cüce yıldızımı düşünecektim
Doğum gününü kutlamayacak olmamı
Yirmi yedi milyar yıl

Üç uydu parlıyor uzakta
Şefkatli bir kıyamete sokuluyorum
Bir göktaşı daha çarpıyor yüzüme
Burnum kanıyor çocuk gibi suç gibi
astronot giysimi gömdüğüm yerden çıkartıyorum

31.10.2019