Kederli yağmur Şiiri - Deniz Sarıkaya

Yağmur,
kederli bir genç kız gibi,
Raks ediyordu elemle,
HEMDE en kallavisinden.
Hüzün Kırıyordu solfeji
Dağılıyordu notalar,
Değdirip kirpiğini
Bulutun nemine
Boşaltıyordu yükünü,
Ağır aksak,
topal bir maziden,
Kör bıçak ağzı bir geceye.
Peşi sıra Hicran,
Toprağa karışıyordu.
Hem de en kan kırmızısı gülle!
Bir krizantem taç yapıyordu,
Başına kederi.
Öyle mağrur, öyle bir başına!
Acı ki krizantemdir.
En çok o yakışır doğaya.
Resmeder acıyı.
Ki marifet nakşetmektir,
Değil anlatmak.
Yağmur,
kederli bir geç kız gibi
Yıkıyordu suratındaki hüznü.
Yıkılıyordu,
Di, li ve miş'li geçmiş zamanlar.