Kederli Gönlüm Şiiri - Seyit İyidoğan

Kederlenmiş gönlüm, gülmüyor gayri
Sıladan uzağım hem yardan ayrı
Sen güldür gönlümü Yaradan bari
Gülmeyen gönlüme gül’ ler neylesin.

Gönlüm hicran dolu yastadır başım
Ne Anam var ne de Bacı, Kardeşim
Gurbet yastığıdır yaren ile yoldaşım
Yaralı gönlüme el’ ler neylesin.

Sıladan ayrıyım yetmiyor kolum
Uçurmuş Bülbül’ ü açmıyor gülüm
Yardan ayrı düştüm söylemez dil’ im
Yaram gönüldendir Tabip neylesin

Aramızda nice sıralı dağlar
Nazlı yar peşimden ah edip ağlar
Ol çeşmi siyahım karalar bağlar
Bahtım karalıymış el’ ler neylesin

Mevlam kederini hep bana vermiş
Ahdı varmış bana murada ermiş
Gülüm çiçek açmış yad el’ ler dermiş
Yad el’ in derdiği gül’ ü neyleyim.

Kul Seyidim figan eder Bülbül’ün
İlkbaharda gazel döküyor gül’ün
Hiç kimse sormuyor senin bu halin
Kadirsiz kıymetsiz el’ i neyleyim.