Ankara’da, adını bile bilmediğim bir sokakta
Penceresi maviye bakan evde yaşardı çocuk
Bütün ümitsizliklerin adıydı
Ve bütün çaresizliklerin
İnançsızlıklarınsa ta kendisiydi
Gözleri alışmıştı kedere
Güzel şeylere bakınca kamaşıyordu, göremiyordu
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
elinize, kelimelerinize sağlık
Teşekkür ederim
Şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Teşekkür ederim
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta