Yırtık urbalarım var mesela...
Kırk parça kederden dikilmiş, bana büyük gelen...
Makası kesmeyen iynesi dikmeyen...
Terzisinin gözü görmediği.
Acıyla içlenmiş,
Göz yaşıyla boyanmış,
Hüzün ile yıkanmış
Kederle kurutulmuş urbalarım var...
Üstüme yapışan,ruhuma değdikce canımı yakan...
Kimselerin görmediği,kimselerin bilmediği kara kışlarım var yüreğimi buz kestiren...
Sabahı olmayan gecelerim var mesela.
Yolunu bulamayan,beklediklerim
Sesimi duymayan can dediklerim var hani,selamı dahi gelmeyen
Işıksız,sokaklarım,gölgesi olmayan yolcularım,nefes almayan yaşayanlarım var...
Çuvallara sığmayan yazdıklarım,bavullara koyamadığım ahlarım var yanımdan ayrılmayan.
Kaybolan yıllar, çalınan gençliğim,heba edilmiş gülüşlerim var bir köşeye süpürülmüş umutlarım var hani...
Acı yazan bir kalemim,nefesimi kesen söyleyemediklerim var, içimde sakladığım...
SuZi
Kayıt Tarihi : 4.1.2024 09:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!