Kederler aiç Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Kederler vardır,
Yağlı bir ilmek gibi…
Dolanır boynumuza kör gecelerde.
Bir boşlukta sallanır durmadan insan,
Ki, ağlamak son çaredir o yerde…

Gözyaşı
O, ilk isyan,
Çocukluğumuzun,
Bir nehir yatağından ilk taşması
Yaşamak,
Sele boğulması arzuların,
Ve nehrin sonunda denize karışması…
Ölüler zamanla anlar, dostlar sevgililer,
Bir yürek,
Ne kadar dayanır, bu özleme,
Çalgılar çalmaz olur, şarkılar biter.

O yer son çizgidir, erkekçe direnmenin,
Son gülüşte,
Uçar gider dudaklarından.
Bir damla gözyaşı süzülür
Solgun yanaklarından…