Kedere Işıyan Gün Şiiri - Deniz Sarıkaya

Kederle ışıyan güne,
Ölü bedenler taşıyor,
Zaman!
Yeni doğan bebelerin
Kundaklarından,
günahlar
Ve igfal edilmiş
yalnızlıklar türüyor.
Kent elemle sarsılırken
Yorgun bir nehir gibi
Izdırabıma, ızdırabınıza akıyorum.
Tıpkı nehirlerin,
Denizlere kavusma arzusu gibi
Ki yazgısıdır bu şairlerin.
Kederle ışıyan güne
Ölü bedenler taşıyor zaman
Elleri böğründe analar!
Kara yazmalarını savuruyor.
Bir küfür gibi
Çarpıp duruyor sokakları.
Bazen bir yalım gibi
Sırça köşkleri alaza boğuyor.
Bazen bir fırtına olup,
Gelip kendini boğuyor.
Degilmidir ki tarih?
Böyle olmaya müptela
Bir adım ileri, iki adım geri
Öyle bir şölen ki bu!
Kral soytarı,
Soytarı kral.