Kederin Olmasın Şiiri - Mete Kapusuzoğlu 2

Kimlere kahrettin de sürgün ettin kendini?
Gurbetin rügârında soldurursun rengini.

Belki çok mutsuzsun, belki de çok dargınsın;
Gönülden değil ama, gözden uzak yerdesin.

İnsan olan hayatta bazen düşüyor derde,
Bazı dertler çâresiz her derde devâ nerde?

Fırtınaya tutulduysan ben fenerin olayım;
Sen bülbül ol da şakı, gül olup ben solayım.

Derdim başımdan aşkın bunca derde çâre sen,
Bana dert olsun demem yüreğimde yâre sen.

Hayatın gerçeğiyle boğuşurken benle ben,
Bir hayâl âleminde görüşürüz senle ben.

Ne derdin varsa unut, tebessümün solmasın;
Mutlu ol, mutlu yaşa, kederin hiç olmasın.