Kedere Gülümse Şiiri - Ayla Yayan

.
Ben her şeye
Kalbimi zehirleyen kedere gülümseyerek başladım.
Çünkü benim yaşadığım kentte
Öpülmekle meşhurdur mezar taşları
Ve öpüldükçe gençleşir kır saçlı ölüler.
Bilirsin Oğuz Abi,
Ürkütmez beni mezarlıklar,
Ben bu şehrin yürüyen ölüsüyüm!
Görmezlikten gelme Oğuz Abi,
Memleket rengine bürünmüş ellerin.
Ellerin, hükmediyor erbab-ı aşka.
Ellerin ki;
Gecenin karasını yırtan ay ışığı!
Yüreğimde idam edilmiş şiirler,
Yüreğimde gömülmeyi bekleyen cesetler..

II.
Oğuz Abi!
Ne diye asarsın umutlarımı bir ızdırabın eşiğine?
Ne diye duymazsın sustuklarımı?
Ne diye görmezsin yüreğimin sızladığını?
Ne diye silmezsin bir topak kan gibi duran gözyaşımı?
Oğuz Abi,
Kalbimde yaşayan bir ölü var.
Tanrı ayrılığı reva görmüş,
Ben vuslat şiirleri yazsam ne çare?
Kalbimi zehirleyen biri var içimde
Bütün kelimelerimin secde ettiği.

III.
Oğuz Abi!
Bana bir bilet kes bir idam ipinden,
Bir mezar kaz bir karanfil yaprağından.
Sevdiğim üşür şimdi karla karışık toprakta
Bana bir ölüm çiz sararmış parmak uçlarından.
Kalbim bir sözcükle idam edildi,
Katilimin gamzesini mezar belledi.
Oğuz Abi,
Kalbini zehirleyen kedere gülümse,
Çünkü bize mahşerde de düşmez vuslat!