Ah yurdum insanı! Ne zaman bitecek bu elem keder? Anaların yüreği yine yaralı, babaların içine ateş düştü. Herkes kendi iç sızısında. Ah yurdum insanı ne zaman gülecek çocukların yüzü...
..
Kalemini kır be usta! hüzne doymuş, mutluluğu yazamayan kalem, dolmuştur cümlenin gözyaşıyla. İçimi kanatır sessiz çığlıklar, sen yazdıkça bir keder sarar. Elimden birşey de gelmez. Hüznüne eşdeğer hüzünler yaşarım, sen yazdıkça ben başımı sallarım, haklı derim. Ortak acılar da buluşuruz. Bir ben değilim der avunurum, ama içim acıyo be usta sen yazdıkça hüznümle yüzleşmekten içim acıyo ...
..
Şairlerinde işi zor...
Aşk yaşarsınız güzel sözler yazmak bize düşer. Ayrılırsınız tesellisi bize düşer.
Kavga edersiniz imalı laf sokmalar için ilk adres.
Sadece aşk mı dostluklar, akrabalar, ayrılık, özlem, yalnızlık, mutsuzluk, keder, sevinç, kıskançlık ne ararsan var, ŞİİR dükkanında...
..
Kendime not: Gülümse Güçlü görün.
Hiç bir şeyin seni üzmesine izin verme..
Keyfe keder yaşa. Kahveni yudumla.
Ritim tut şarkılara. Güzel havada yürüyüş yap...
..
Dolaştım aranızda gözlerimde hüzünle.
Baktım tek tek yüzünüze yorgunluk, yılgınlık, yalnızlık okudum. Keder kısaltmış ömürleri de.
Hırsızlar aranıyor umutlar, hayaller günler çalınmış. Değerler karaborsa sokaklarda günlük telaş gözümüz gönlümüz tok insanlarız da sahi göz gönül tokmu bu hırçınlıklar sevgisizlikten anlaşılamamaktan değilmi yani...
..
Bir hevesle çıktığım kabuğuma artık geri dönüyorum. Hayal kırıklığı yaşamaktan korktuğumdan kimseye yaklaşamıyorum. Hem onlar gibide değilim zaten sahte veya içten neşeye bir anlık eşlik edebilirim, sonra farkındayım hüznü bir palto gibi taşıdığımın. Yalnızlığın ve suskunluğun getirdiği biraz keyif biraz keder olsa da, diyorum kendime: sen onlar gibi olamazsın asla, yüzüne sahte bir gülücükte koysan kendin yadırgarsın, kendinle barışık olmak için kendine dürüst olmalısın. Savaşmadan meydanı terkedişler, mücadele etmeden sessizce gidişler ve susarak her şeyden vazgeçişler biriktiriyorum. Akıl işi değil biliyorum bu benimki ne yapayım ne yapsam ayak uyduramıyorum. Çocukluğumdan beri bu hüznü bir palto gibi taşıyorum durgun naif hassas olduğum için daha fazla yara almak istemiyorum. Kendimi korumak için kabuğuma çekiliyorum...
Gülten Alp
..
Kadın gözlerinde nice keder gizler.
Kadın sabırdan susuşlarıyla ne kaleler inşa eder.
Vefada,cefada dik duruş sergiler.
Gün gelir aynaya bakmayı unutur, yüzünde kahırlardan çizgiler
Yinede inatla toparlar kendini yeniden ayağa kalkar, acıyı,çileyi, yorgun yüreğinde harmanlar ve hayat meydanında ben daha ölmedim der gibi gülümseyerek dansına başlar...
..
