Keder'le, hüzün'le dert'lerim ektim

Keder'le, hüzün'le ile dert'lerim ektim
Nice çıkmaz sokak yol'lardan gittim
Derman bulamadım ömrüm tükettim
Bundan sonra dermanımı veremez

Dostum bildiklerim düşmanım oldu
Arkamdan vurarak önümde durdu
Kurudu dal'larım kökünden soldu
Bundan sonra yeşeripte üremez

Eşim ile evlat'larla ağlaştık
Çaresiz'ce sarılarak bağlaştık
Yanaraktan köz oldukta kor'laştık
Bundan sonra tufan olsa sönemez

Sene'ler çalışıp emeğim derdim
Helal'den lokma'mı acıyla yedim
Ömrümün baharın yer'lere serdim
Bundan sonra yıl'lar geri gelemez

En sonunda gittim gurbet el'lere
Oradada düşürdüler dil'lere
Dert'lerim söylerim esen yel'lere
Bundan sonra söylesemde dinlemez

Sam rüzgarı değdi soldu bağlarım
Sene'lerdir ahuzar'la ağlarım
Ah, ile figan'la geçti çağlarım
Bundan sonra sevinipte gülemez

Bazen kalkar bazen gene düşerim
Bazen yara'larım kapar, eşerim
Zannederım son güz'ümü yaşarım
Bundan sonra bahar'rını göremez

Hazani,yem derde, derman ararım
Uçuşan kuş'lara bile sorarım
Çaresini bulamadım yanarım
Bundan sonra kimselere diyemez.
(h.hazani)

Siir'deki bazı kelime anlam'ları:

Sam rüzgârı : Doğudan esen sıcak rüzgâr.

Kor: her yeri iyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür ya da odun parçası.

Güz: Yaz ile kış arasında yer alan mevsim.

Ahuzar: Sızlanmak ve ağlamaktır.