Keder Kokan, Islak Şiirler

Yazmak istemiyorum artık
Ne keder kokan ıslak şiirler
Ne de en az hayatım kadar anlaşılmaz
Ve bitmeyen kahrım gibi dümdüz yazılar

Neye temas etse kırılası parmaklarım,
Tırnaklarım sökülürcesine büyük bir acıyla
Temas ettiğimin kurumasını izlerim,
Gözlerim dolar, sağanak sağanak boşalır pınarım
Sileyim desem, bir gözbebeklerimi kurutmaz parmaklarım,

Mum alevi kadar ürkek bir fer
Ve sönmek arzusuyla yanıp tutuşan istekler,
Herkes üşür belki geceler ama ben bedenimi yakarım!

İsyanlar ve olmamışlık şiirlerimde yangınlar çıkarır
Keşke diye dilime yapışan lanet kelime
Sigarayı azmettirip ciğerimi karartır!
Ve gece çıldırtırcasına yirmi dokuz kurşunlu alfabeyi şakağıma dayatıp
Kusarcasına şarjörünü sineme boşaltır,
İki harf beni, tüm şairler yorulmaksızın seni anlatır.