Keder Kapı Komşumdur Şiiri - Ahmet Leven ...

Keder kapı komşumdu, ben küçüktüm o zaman.
Bedel istemiyordu, nesneleri beğenmek.
Kader ilkokulumdu... İmtihanlar sonradan...
Omuzumda bir önlük, rengi de bahtıma denk.
Keder kapı komşumdu, ben küçüktüm o zaman.

Başkası anlayamaz, kaldırımlar konuşsun.
Soğuk taşlar üzerine yatırılsın naaşım.
Hilkatimin çamuru, mezarımla buluşsun.
Bedenim kabristana, seve seve bağışım.
Başkası anlayamaz, kaldırımlar konuşsun.

Anamdan emdiğim süt, burnumdan akar mısın?
Madem ki kıymet bilmez, kalbim mezar taşımdır.
Bayramlarda bir zahmet, toprağa sular mısın?
O su ile gusleden, masum kalan yanımdır.
Anamdan emdiğim süt, burnumdan akar mısın?

Bir gün ben öleceğim, hayat nasıl akacak?
O kıymetli ellerinle bir izahat yazıver.
Ben girersem toprağa, sana kimler bakacak?
Başkasını sever misin, hele bana deyiver.
Bir gün ben öleceğim, hayat nasıl akacak?

Madem ölümlü dünya, keder kapı komşumdur.
Dokuz köyden kovulan, onuncuda değişmez.
Yatakta kıvrık halim, rahimde duruşumdur.
Bendeki şu bebeklik, kabrimde de değişmez.
Madem ölümlü dünya, keder kapı komşumdur.